கை அரிக்குதே...என்ன பண்றது....

ஏண்டா நீ கவுஜை எழுதலேன்னு யார் அழுதா என்று கேட்டார் ரமேஷ் வைத்யா. இனிமே கவிதைன்னு வாயை திறந்தே, பாருன்னு ஒரே டார்ச்சர். ஆனா அந்த கவிதை கொஞ்சம் பரவாயில்லைடா என்றார். பேருந்தில் காணவில்லை என்றொரு நோட்டிஸ் பார்த்து எழுதிய கவிதை.. மீண்டும்..

அம்மா எனக்கு கடைசியாக

வாங்கி தந்தது

அந்த ஆரஞ்சு கலர் சட்டை

வெளியில் போகும்போதெல்லாம்

அதைத்தான் போட்டுக்குவேன்

அம்மா செத்துபோன

அன்னிக்கு கூடத்தான்

அப்பா கூட சிலசமயம்

தோசை சாப்பிட போவேன்

சித்திக்கு தெரியாமல்

அந்த ஆரஞ்சு கலர் சட்டைக்கு

சாம்பார் ஊத்துப்பா...

அப்பாவை பெருமையாக

பார்த்துப்பேன்

இந்த சனியனை எங்கயாவது

ஒழிச்சுடுங்க

சித்தி திட்டும்போது..

ஆரஞ்சு சட்டையால்தான்

கண்ணை துடைத்துக்

கொண்டிருந்தேன்

பொருட்காட்சிக்கும்

அதே சட்டைதான்

அப்பாவுடன் எடுத்துக்கொண்ட

போட்டோவில்

சட்டை ஏனோ வெள்ளையாயிருந்தது

பேர் என்ன தம்பி?

ஆரஞ்சு கலர் சட்டைன்னு சொல்லுங்க

ஆரஞ்சு கலர் சட்டை பையன்

இங்கு இருக்கிறான்....

திரும்ப,திரும்ப

கேக்கும்போது எனக்கு

பெருமையாயிருந்தது

ஏனோஅப்பாதான்

வரவே இல்லை.....

ஒரு மொக்கை கவுஜை

அட்சய த்ருதியை

ஆண்மைக்குறைவு

இரட்டை இலையின் கதி

ஈசல் கனவுகள்

உன்மத்த காமம்

ஊத்த வாய் நாற்றம்

எத்தனுக்கு எத்தன்

ஏறு மயில் முருகன்

ஒரு முறை சொன்னால்

ஓட்டுக் களவாணி

ஒளவையார் தற்கொலை
ஓடுறா ஓசியில் குவார்ட்டரும்

பிரியாணியும் தர்றாங்களாம்